De Weijer Design BNO houdt u op de hoogte

De Zuid-Afrikaanse fotografe Jodi Bieber heeft de World Press Photo 2010 gewonnen. Zij won deze prijs met het portret van de 18-jarige Afghaanse vrouw Bibi Aisha zonder neus. Bibi was door haar echtgenoot, een Taliban-aanhanger, verminkt.
Het is de achtste keer dat Bieber een World Press Photo Award wint. Volgens juryvoorzitter David Burnett heeft deze foto de mogelijkheid om ‘een van die foto’s te worden, die als iemand zegt ‘je weet wel, de foto van dat meisje’, iedereen weet over welke foto het gaat.’ De foto schokte de wereld.

Het verhaal is echter anders, maar maakt het beslist niet minder erg. Bibi, vluchtte van haar oude, gewelddadige man, en werd door haar familie teruggehaald. Daar werden de oren en neus door haar vader en broers afgesneden. Het feit dat ze zich zo liet fotograferen wekte over de hele wereld diepe bewondering.
Inmiddels heeft Bibi op kosten van Amerika een plastische reconstructie ondergaan en woont ze nu in de VS. Dat de operatie goed is gelukt, is te zien op de foto’s van voor en na de operatie op internet. Eind goed, al goed.

Beslist niet. Haar littekens voor het leven zitten niet in haar gezicht, maar voorgoed in haar ziel. En nog erger. Ze is niet de enige. Want nog steeds gaat het om zaken die de wereld doen sidderen en waar wij met al onze kennis en kunde niets aan (kunnen) doen.
Wat beweegt mensen om macht over anderen te willen uitoefenen. Aan lichaam en geest te zitten en vrijheid te beperken. Wat beweegt mensen vrouwenbesnijdenis uit te voeren, mensen te verkrachten, op te sluiten of te martelen.
Maar ook, wat beweegt mensen aan anderen te zitten en hen te laten geloven dat iets goed is of goed moet voelen.

Wij reizen in de ruimte, lezen in Nederland teksten die een minuut tevoren uit Amerika zijn verzonden. We gamen, twitteren en spreken elkaar vanuit vliegtuig of auto toe en halen de allergrootste wereldgeheimen boven tafel. En nog kunnen wij het niet laten stoppen, dat er mensen zijn die anderen kwaad doen en voor hen te bepalen wat goed is.

De World Press Photo is een prachtige prijs. Een prijs die ons schaamteloos laat zien dat het anders moet. Een prijs die ons drukt op de noodzaak om de mensheid aan te pakken. Wij zijn immers toch allemaal verantwoordelijk. Kunnen wij die prijs en foto niet aangrijpen om iedereen te laten zien dat het zo niet langer kan of blijft het bij een indrukwekkend plaatje.
Ik ben bang voor dat laatste. Littekens voor het leven zijn immers niet zichtbaar.

Een link naar de foto:
http://www.nrc.nl/nieuws/2011/02/11/in-beeld-de-world-press-photo-winnaars/